چرا همیشه حسرت داریم به جای شکر گزاری؟؟؟

درست همان لحظه ای که نا امید شده ای از قبول شدن در مسابقه 

اسمت را جزو برندگان میبینی 

اولش خوشحال می شوی از برنده شدنت

ولی کمی بعد حسرت نفر اول شدن در دلت می نشیند 

هنوز شکر گزار همین برنده شدن هم نبوده ای

 که حسرت چیز دیگری را میخوری 

چرا یادمان می‌رود شکر گزار داشته هایمان باشیم و بعد 

حسرت نداشته هایمان را بخوریم؟؟

 

خدایا شکرگزاری نعمت هایت را به ما یاد بده 

حسرت نداشته هایمان را  از ما بگیر 

اگر نداشته هایمان به صلاح ما نیستند.